Φαγητά διαφόρων λαών

Εθνικό Φαγητό στην Ευρώπη

Η Προβολή Παρουσίασης έγινε από τους μαθητές

του 1ου Λυκείου Ν. Ηρακλείου Αττικής

       Ισπανία



                

  Κινέζικο φαγητό

Ένα κινεζικό ρητό λέει ότι το φαγητό είναι πολύ καλύτερο για την υγεία απ' ότι είναι το φάρμακο. Οι Κινέζοι νοιάζονται πολύ για το τι τρώνε. Ανεξάρτητα από το ποια είναι η οικονομική τους κατάσταση, πλούσιοι ή φτωχοί, όλοι προσπαθούν να τρώνε καλά. Το φαγητό παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και τις κοινωνικές δραστηριότητες, ώστε διαφορετικές διατροφικές συνήθειες έχουν διαμορφωθεί για διάφορες εκδηλώσεις όπως είναι τα φεστιβάλ, οι θρησκευτικές εκδηλώσεις, οι γάμοι, οι κηδείες ή τα πάρτι γενεθλίων.

Στις κοινωνικές εκδηλώσεις φίλοι και συγγενείς απολαμβάνουν τη συνάθροιση γύρω από το τραπέζι. Αν συμβεί κάποιο ευχάριστο γεγονός όπως η γέννηση ενός παιδιού ή η μετακόμιση σ' ένα καινούργιο σπίτι, φίλοι και συγγενείς θα σπεύσουν να στείλουν κάποια δώρα. Ως ανταπόδοση, ο οικοδεσπότης θα τους καλέσει σ' ένα πλουσιοπάροχο δείπνο. Οι άνθρωποι κάνουν επίσης και «δουλειές» στο τραπέζι. Συνήθως οι συμφωνίες κλείνονται ενώ οι δύο πλευρές απολαμβάνουν τη νοστιμιά της κινεζικής κουζίνας.

Τα έθιμα γύρω από το φαγητό ποικίλλουν από τόπο σε τόπο. Στο Πεκίνο, για παράδειγμα, οι άνθρωποι συνήθως κερνούν τον επισκέπτη νουντλς, προσκαλώντας τον να μείνει. Αν ο επισκέπτης μείνει τελικά, θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει ντάμπλινγκς που θα του προσφέρει ο οικοδεσπότης. Όταν επισκέπτονται συγγενείς ή φίλους οι επισκέπτες φέρνουν συνήθως μαζί τους γλυκά για να προσφέρουν. Σε αγροτικές περιοχές της Νότιας Κίνας, προσφέρουν στον επισκέπτη πρώτα τσάι. Ύστερα ο οικοδεσπότης θα βράσει ένα αυγό ή θα φτιάξει κάποιο γλυκό από ρύζι με ζάχαρη, πριν προετοιμάσει το κύριο γεύμα.

Στη Φουτζιάν της ανατολικής Κίνας οι ντόπιοι προσφέρουν φρούτα, ιδιαίτερα πορτοκάλια, γιατί η αντίστοιχη λέξη, σύμφωνα με την τοπική διάλεκτο, ακούγεται όπως το «γλυκό» και το «τυχερό».

Οι άνθρωποι σε διαφορετικές περιοχές κάνουν με διαφορετικούς επίσης τρόπους το τραπέζι. Στο Πεκίνο, για παράδειγμα, το τραπέζι περιλαμβάνει τουλάχιστον οχτώ κρύα πιάτα και οχτώ ζεστά. Στη Βόρεια Κίνα, στην επαρχία Χέιλονγκτσιανγκ, τα πιάτα έρχονται πάντα σε ζυγό αριθμό. Σε κάποιες άλλες περιοχές το ψάρι είναι απαραίτητο, καθώς η παρουσία του συμβολίζει τον πλούτο. Αλλά καμιά ποικιλία φαγητών δε συγκρίνεται με αυτή που παρουσιάζεται όταν το φαγοπότι έχει σχέση με κάποιο γάμο. Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε ένα εστιατόριο όταν πρόκειται να γίνει η πρόταση γάμου, η επιλογή του/της συζύγου, η αναγγελία ενός αρραβώνα ή η γαμήλια τελετή. Σημαντικό είναι επίσης και το γεύμα που γίνεται λίγες μέρες μετά το γάμο, όταν οι νιόπαντροι επισκέπτονται τα πεθερικά τους. Αλλά φυσικά, η γαμήλια δεξίωση κρατάει τα σκήπτρα. Σε μερικές περιοχές της επαρχίας Σανσί της δυτικής Κίνας, κάθε πιάτο που προσφέρεται στο γαμήλιο τραπέζι έχει και τη δική του ξεχωριστή σημασία. Στο πρώτο πιάτο πρέπει να προσφέρεται κόκκινο κρέας, πράγμα που συμβολίζει την ευτυχία. Το δεύτερο πιάτο συμβολίζει την ευχή των ανθρώπων για ευτυχισμένη οικογενειακή συγκέντρωση.Το τρίτο είναι πουτίγκα ρυζιού, που συνήθως περιλαμβάνει οκτώ διαφορετικά συστατικά όπως σταφίδες, ξηρούς καρπούς, σπόρους και αποξηραμένα φρούτα, και με αυτό εκφράζονται στους νιόπαντρους οι ευχές να ζήσουν μαζί για πάντα. Σε μερικά μέρη της επαρχίας Τζιανγκσού, στην ανατολική Κίνα, η γαμήλια δεξίωση περιλαμβάνει 16, 24 ή και 36 διαφορετικά πιάτα. Οι γαμήλιες δεξιώσεις στις αστικές περιοχές είναι επίσης λαμπρές. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, όλες εκφράζουν τις ευχές των ανθρώπων προς τους νιόπαντρους.

Ο εορτασμός των γενεθλίων των μεγάλων είναι μια άλλη συνηθισμένη εκδήλωση, όπου ως κύριο γεύμα σερβίρονται νουντλς: ευχή για μακροβιότητα. Στις περιοχές της Χανγκτζόου και Σουτζόου της ανατολικής Κίνας οι άνθρωποι τρώνε νουντλς το μεσημέρι και ετοιμάζουν δεξίωση για το δείπνο. Στη Χανγκτζόου, όταν τρώνε νουντλς, όλοι βγάζουν από το πιάτο τους λίγα νουντλς και τα προσφέρουν στον εορτάζοντα. Καθένας πρέπει να φάει δύο μπολ νουντλς, αλλά τα μπολ δεν πρέπει να είναι γεμάτα. Αλλιώς προκαλούν την ατυχία.

Πηγή  wikipedia

                                        Ελληνικό φαγητό

Η ελληνική γαστρονομία έχει παράδοση περίπου 4.000 χρόνων και αποτελεί μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας. Ιστορικά είναι ένας πρόδρομος της Δυτικής κουζίνας με μαγειρική εξάπλωση, μέσω της αρχαίας Ρώμης σε όλη την Ευρώπη και πέρα ​​από αυτήν.

Ο Αρχέστρατος ήταν αρχαίος Έλληνας που το 320 π.Χ. έγραψε το πρώτο βιβλίο μαγειρικής στην ιστορία.

Η Αρχαία ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από λιτότητα και είχε ως βάση την «τριάδα της Μεσογείου»: Σιτάρι - ελαιόλαδο - κρασί, με βάση τα ψάρια και το κρέας που τρωγόταν πιο σπάνια. Αυτή η τάση στην ελληνική διατροφή συνεχίστηκε στα ρωμαϊκά και οθωμανικά χρόνια και άλλαξε σχετικά πρόσφατα, που με την τεχνολογική πρόοδο το κρέας έχει γίνει πιο εύκολα διαθέσιμο. Η αστικοποίηση μετά το 1960 έφερε τις ανάλογες αλλαγές όπως νέες συνταγές, νέους τρόπους παρουσίασης και περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα.

Το κρασί και το ελαιόλαδο ήταν πάντα ένα κεντρικό μέρος της και η εξάπλωση των σταφυλιών και των ελαιόδεντρων στην περιοχή της Μεσογείου και ακόμη πιο μακριά συσχετίζεται στενά με τον Ελληνικό αποικισμό.

Η Βυζαντινή κουζίνα ήταν παρόμοια με την αρχαιοελληνική κουζίνα, με διαφορά όμως ότι περιλαμβάνει νέα συστατικά που δεν ήταν διαθέσιμα στο παρελθόν, όπως το χαβιάρι, το μοσχοκάρυδο, τον βασιλικό και τα λεμόνια, ενώ το ψάρι συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διατροφής. Η Βυζαντινή κουζίνα είχε επωφεληθεί από τη θέση της Κωνσταντινούπολης ως ένα παγκόσμιο κέντρο του εμπορίου των μπαχαρικών.

Πηγή wikipedia

 Γιαννης Τσεπλιτιδης

Γιαννης Τριανταφυλλου

Παντελης Λεσι