Ποιήματα για τον ρατσισμό και τη διαφορετικότητα
Διαφορετικοί (Αερικά)
Διαφορετικοί (Αερικά)
Από παιδί με είχανε στην άκρη, για τα παιχνίδια τούς έπεφτα μικρή
Μια λέξη όμως από τότε είχα μάθει: Διαφορετική!
Οι δάσκαλοι με είχαν για χαμένο,και τα σχολεία μου άλλαζαν διαρκώς
Μια λέξη όμως από τότε είχα μάθει: Διαφορετικός!
Τα χρόνια φεύγουν σαν τα χελιδόνια, κι οι φίλοι φεύγουνε κι εμείς απ'την αρχή
Μια λέξη μόνο από τότε έχουμε μάθει: Διαφορετικοί!
Γέφυρες χτίζουμε, φράγματα γκρεμίζουμε (x3)
Σκοπιά,καζούρα, λάντζα και καψόνι,με λίγα λόγια ελληνικός στρατός
και μια λέξη διαρκώς να μου θυμίζει: Διαφορετικός!
Σε κάθε βήμα πόρτες κλειδωμένες, ζωές κρυμμένες σε γκρίζα φυλακή
και μια λέξη διαρκώς να μας θυμίζει: Διαφορετικοί!
Τα χρόνια φεύγουν σαν τα χελιδόνια, κι οι φίλοι φεύγουνε κι εμείς απ'την αρχή
Μια λέξη διαρκώς να μας θυμίζει: Διαφορετικοί!
Γέφυρες χτίζουμε, φράγματα γκρεμίζουμε (x3)
(Τόνια Τιακίρη, Β6)
*******
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους,
δεν διαμαρτυρήθηκα,
γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές
δεν φώναξα,
γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους,
ούτε τότε φώναξα,
γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών
που αντιτάσσονταν στο φασισμό,
δεν έκανα τίποτα
γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου».
(Μ. Μπρεχτ)
***
«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου
το εφήμερο της παράλογης ζωής του
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
γιομάτοι μίσος διαφορές
σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»
***
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;
[ποίημα ενός παιδιού από την Αφρική]
***
«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου
το εφήμερο της παράλογης ζωής του
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
γιομάτοι μίσος διαφορές
σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»
***
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;
[ποίημα ενός παιδιού από την Αφρική]